Quamquam te quidem video minime esse deterritum.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;
- Nisi enim id faceret, cur Plato Aegyptum peragravit, ut a sacerdotibus barbaris numeros et caelestia acciperet?
- Bork
- Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
- Sed videbimus.
- Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?
- Si longus, levis;
- Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari.
- Contineo me ab exemplis.
- Pollicetur certe.
- Bork
- Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus;
- Bork
- Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde?
Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Duo Reges: constructio interrete. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Collatio igitur ista te nihil iuvat. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere?
- Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae.
Quae cum dixisset, finem ille. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Idemne, quod iucunde? Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;
Non enim, quod facit in frugibus, ut, cum ad spicam perduxerit ab herba, relinquat et pro nihilo habeat herbam, idem facit in homine, cum eum ad rationis habitum perduxit.
Est autem eius generis actio quoque quaedam, et quidem talis, ut ratio postulet agere aliquid et facere eorum. Praeclare, inquit, facis, cum et eorum memoriam tenes, quorum uterque tibi testamento liberos suos commendavit, et puerum diligis.